در سال ۱۸۹۰ ، نخستین مطبوعات ثبت شده در لیورپول ، انگلیس توسط بیبی ، بارون و پسران ساخته شدند.
در اوایل دهه ۱۹۰۰ ، سایر پرسهای اروپایی با استفاده از صفحات چاپی لاستیکی و جوهر مبتنی بر روغن آنیلین تولید شدند.
این امر باعث شد فرآیند “چاپ آنیلین” خوانده شود.
در اوایل قرن بیستم ، این تکنیک به طور گسترده در بسته بندی غذایی در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت.
با این حال ، در دهه ۱۹۴۰ ، سازمان غذا و دارو رنگهای آنیلین را برای بسته بندی مواد غذایی نامناسب طبقه بندی کرد.
به همین دلیل صنعت چاپ کاهش یافت. بنگاه های انفرادی سعی در استفاده از نامهای جدید برای این فرآیند مانند “چاپ لسترو” و “چاپ ترگلو” داشتند و با موفقیت محدود روبرو شدند. حتی پس از آنکه سازمان غذا و دارو فرآیند آنیلین را در سال ۱۹۴۹ با استفاده از جوهرهای جدید و ایمن تصویب کرد ، فروش همچنان رو به کاهش بود زیرا برخی از تولید کنندگان مواد غذایی هنوز از استفاده از چاپ آنیلین خودداری می کردند. نمایندگان بسته بندی با نگرانی از تصویر به چالش کشیده شده صنعت چاپ ، تصمیم گرفتند این فرایند را با تغییر نام و عملکرد مورد تحول قرار دهند.
در سال ۱۹۵۱ ، فرانکلین ماس ، رئیس جمهور شرکت موسستیپ ، نظرسنجی را در میان خوانندگان نشریه خود موسستپر انجام داد تا نامهای جدیدی را برای روند چاپ ارسال کند. بیش از ۲۰۰ نام ارائه شد ، و یک کمیته بسته بندی چاپی موسسه ، انتخاب را به سه امکان محدود کرد: “فرآیند پرماتون” ، “فرایند چرخش” و “روند فلکسوگرافی”.به این صورت بود که “روند فلکسوگرافی” انتخاب شد.
امروزه با پیشرفت دستگاه و علم چاپ و بسته بندی می توانید فیلم بسته بندی خود را تا حداکثر ۱۰ رنگ فلکسو چاپ کنید.
چاپ فلکسو یک تکنیک چاپ روتر است که از صفحات فتوپلیمر ، جوهرهای مایع سریع خشک و صفحات چاپ انعطاف پذیر استفاده می کند.
با استفاده از این روش چاپ ، تصویر چاپی نسبت به صفحه چاپ بالاتر است ، بنابراین فقط سطح بالاتر از آن رنگی شده است.
چاپ فلکسو اغلب به دلیل انعطاف پذیری و قیمت پایین انتخاب می شود.
چاپ فلکسو : انعطاف پذیر و با کیفیت
چاپ فلکسو – در ارتباط با تکنولوژی چاپ و فناوری به معنای تضمین کیفیت چاپ بالا بلکه انعطاف پذیری عالی است.
چاپ فلکسو امکان چاپ تصاویر نوری و همچنین طرح های ساده با طیف رنگی کمتری را فراهم می آورد.
فرآیند فلکسوگرافی اجازه می دهد تا کنترل رنگی ریز تری داشته باشد