یکی از مهم ترین مواردی که هر کارخانه ای محصول نهایی را به مشتری می فروشند چاپ و بسته بندی محصول است .بخش چاپ و بسته بندی در ایران از جمله بخش هایی از صنعت و خدمات است که هیچ اداره و بخش خاصی در دولت به طور مستقیم به امور آن نمی پردازد. و این موضوع نوعی جفا در حق این کارخانجات است که متاسفانه در کشورمان وجود دارد. اما مشکل به همین جا ختم نمی شود و در دعوای بودجه و یا هنگام تبیین استراتژی های خاص برای گسترش توسعه کشور، سهم مشخصی برای بخش بسته بندی توسط دولت تعیین نمی شود. اگر بودجه یا کمکی نیز برای توسعه بخش بسته بندی اختصاص یابد کسی نمی داند این بودجه را چگونه باید توزیع یا خرج کرد. زیرا بخش بسته بندی در کشور ما پراکنده و مختلف است و مدیریت درستی ندارد.
فقدان تشکل های صنفی
نداشتن تشکل های صنفی که با فعالیت های شرکت های چاپ و بسته بندی مرتبط باشد موجب غیر قابل دفاع شدن درخواست و نیاز های بخش بسته بندی شده است. در واقع به دلیل نبود یک صدای رسا مانند یک انجمن یا اتحادیه صدای بخش بسته بندی آن طور که باید به گوش مسئولان نمی رسد و داشتن یک اتحادیه برای این صنف ضروری است که امیدواریم این مشکل نیز بزودی حل شود.
البته تشکیل یک اتحادیه با توجه به پراکندگی موضوعی بخش بسته بندی کمی دشوار است زیرا منافع صنفی بعضی از صنایع زیر مجموعه بخش بسته بندی اصلا در تضاد با یکدیگر است و یا حرف مشترکی با یکدیگر ندارند و سود یک شرکت با سود شرکت دیگر در تضاد است مثلا دغدغه ها و ایده آل های صنف کارتن نه تنها هیچ شباهتی به تمایلات بخش پلاستیک ندارد بلکه در برخی موارد مخالف هم نیز هستند و این مشکلات از جمله مشکلات برای ظهور یک تشکل است.