سیر و تحول تاریخی بسته بندی مواد غذایی

انسان از شروع زندگی اجتماعی خویش، از آن زمان که هیچ اندوخته قابل توجهی به جزء مایحتاج اولیه زندگی نداشت و نیازمند ظروفی بود تا غذا و لوازم خود را در آن جای دهد. آموخته بود که از برخی منابع که طبیعت در اختیار او نهاده، مانند تنه های پوکت درختان، انواع نی، کدو، برگ ها و … استفاده نماید.

مراحل طی شده در بسته بندی

او بعدها توانست قسمتهایی از بدن حیوانات مانند مثانه، پوست، شاخ، استخوان و حتی رگ و مو نیز بهره گیرد.

در دوره تو سنگی، انسان ظروف فلزی را می شناخته و در کنار آن قادر به ساخت ظروف سفالین بوده است.

شناخت شیشه به عهد سومریان باز می گردد و نشانه های دال بر استفاده از این ماده در ۱۵۰۰ سال

قبل از میلاد مسیح موجود است.

 به نقل از اموزه های صنعت چاپ و  بسته بندی هرودت در تاریخ خود، به این نکته اشاره دارد که در سال ۵۳۰ قبل

از میلاد نیز ایرانیان پس از غلبه بر نیروهای مصری آب

مورد نیاز آنها را با استفاده از ظروف سفالین بزرگ تأمین می نمودند.

در سفرنامه ناصر خسرو به مکتویی این چنین بر می خوریم

“در روز سیم دیماه قدیم از سال ۴۱۶ عجم، این میوه ها و سپرغم ها

(سبز بها) به یک روز دیدم که ذکر می رود و هی هذا: گل سرخ، نیلوفر، نرگس،

ترنج، نارنج، لیمو، مرکب (شبیه نارنگی)، سیب، یاسمن، شاه اسپرغم أریحان)، به، انار، آمرود (گلابی)،

خربوزه، دستنبویه، موز، زیتون، بلیله تر، خرمای تر، انگور، نیشکر، بادنجان،

کدوی تر، رب، شلغم، گرنب (کلم)، باقلای تر، خیار، بادرنگ (بالنگ)، پیاز تر، سیرتر،

جزر باگزر هویج)، چغندر. هر که اندیشه کند که انواع میوه و با ریاحین

که بعضی خریفی (پائیزی) و بعضی ربیعی (بهاری)، بعضی صیفی (تابستانی)

و بعضی شنوی (زمستانی) چگونه جمع بوده باشد، همانا قبول نکند،

اما در آن غرضی نبود و ننوشتم الا آنچه دیدم” (سفر نامه به اهتمام محسن خادم، ققنوس، تهران ۱۳۸۲ صفحه ۱۷۲)

 حکیم ناصر خسرو

در قرن پنجم هجری و در یک روز خاص، ناظر بر مجموعه ای از میوه ها و سبزیهای مختلف در بازار قاهره بوده، آن هم اقلامی مربوط به فصول مختلف سال، می توان چنین برداشت نمود که در آن زمان تبادل کالا با خصوصیات ذیل وجود داشته است و می توان نتیجه گرفت این نواحی مختلف ارتباط تجاری برقرار بوده است که همچنان صنعت چاپ و بسته بندی را حائز اهمیت میتوان دانست.